Kunstnaobers haalt Ineke uit sociaal isolement

Ineke was al slechthorend aan één zijde, maar raakte door een beroerte en een infectie drie jaar geleden helemaal doof. Ondanks uitgebreide revalidatie, werd haar wereldje erg klein. Een passende activiteit was niet te vinden. Mede dankzij haar partner Myriam kon ze over haar angsten heen stappen en ging naar Kunstnaobers. Door deze creatieve activiteit in wijkcentrum Tirol kreeg ze weer vertrouwen in mensen en haar eigen kunnen. “Het voelt als een warm bad.”

Ineke geniet van haar ochtend bij de Kunstnaobers

Het is moeilijk voor te stellen tegen welke problemen je aanloopt als je niet meer hoort. "Gewoon verder leven nadat je doof wordt, is zeker niet makkelijk”, beaamt Ineke. “Eigenlijk was en is alles nieuw voor me. Bij bijna alles wat je doet is er contact met mensen. Dat is niet zo vanzelfsprekend als je doof bent. Het kost echt heel veel moeite en energie om mensen te begrijpen. De stap om toch de deur uit te gaan en dingen te ondernemen wordt dan erg groot.”  

Vertaalapp

Wat Ineke helpt bij het communiceren met mensen is haar mobieltje. Daarop staat een app die in tekst weergeeft wat iemand tegen haar zegt. “Heel handig, maar het gaat wel heel snel allemaal, dus ik moet regelmatig even vragen of ik alles goed heb begrepen. En het duurt ook wel even voordat ik op iemand ben ingespeeld. Ik kan wel een beetje liplezen, maar als iemand bijvoorbeeld heel snel praat, is dat best lastig.” 
Ineke kende Buurtplein en had ook contact met een buurtcoach. Maar een activiteit als een koffie-ochtend vond ze echt een brug te ver. “En toen kwam Kunstnaobers. Myriam stimuleerde me om dat te proberen, dus dat heb ik gedaan. Nou, dat voelde zo fijn, ik kan er echt mezelf zijn!” 

Geen woorden nodig

Bij Kunstnaobers, elke week in wijkcentrum Tirol, is er een kunstenaar van Amphion Cultuurbedrijf die samen met de aanwezigen een creatieve activiteit ontplooit. Voorbeelden zijn kleien, fotografie, met wol werken, zingen of schilderen. “Eén van de leukste dingen tot nu toe vond ik Theater”, vertelt Ineke. “Ik dacht dat ik daar niet goed aan mee zou kunnen doen, maar de kunstenaar zei dat ik, in plaats van luisteren naar de tekst, goed moest kijken naar de emoties van de mensen en wat er precies gebeurde. Dat was zo’n eyeopener! Ik kon gewoon meedoen en mezelf zijn, zonder bezig te zijn met wat ik allemaal moet doen met mijn telefoon. Heel fijn was dat. Na de tijd ruimden we samen de tafels op. Ook daar kon ik zonder woorden bij helpen. Het voelt echt of ik erbij hoor. Sterker nog, als ik er een keer niet ben hoor ik later dat ze me hebben gemist!”

Geen probleemmens

Over de activiteit van vandaag, scheikundig schilderen, heeft Ineke van tevoren nog enige bedenkingen. “Ik heb niet zoveel met schilderen. Ik heb ook heel slecht zicht, dus ik zie niet zo goed wat ik doe. Als Ineke, samen met buurtcoach Anne bezig is, blijkt het leuker dan gedacht. Ingespannen probeert Ineke met de verf te werken. Tussendoor is er tijd voor een praatje en lolletje met Anne en de kunstenaar. “Het blijft moeilijk voor me om naar buiten te treden sinds ik doof ben, maar door creatief bezig te zijn, vergeet ik de wereld om me heen. Hier ben ik geen probleemmens. Mijn leven wordt niet meer zoals het was, maar dit zijn wel gezellige momenten. Ik houd namelijk wel erg van contact met mensen", besluit Ineke.